Reveries
Ik denk dat ik van fysieke en mentale kracht houd. Het voelen van een lichaam in zijn beweging en in het aanraken.
Het denken van het individu en het daaruit voortvloeiend gedrag, verhoudingen en relaties tussen mensen boeien mij. Van nature laat ik me vooral drijven door intuïtie en zelden door het rationele.
Dikwijls verandert ‘Het Toeval’ mijn oorspronkelijke denkpiste, maar tegelijkertijd ben ik me bewust van een steeds groter bewust - zijn. De combinatie ven het lijfelijke, het filosofische en het gevoelsmatige ‘probeer’ ik steeds in mijn beeldend werk, video’s en performances te brengen.
Ik kijk graag naar mensen, ik betast hun lichaam tijdens het creëren van een werk, maar tevens betast ik hun gedachtegang. Het model krijgt aldus een belangrijke plaats in mijn werk en blijft er als een soort mist in hangen.
Tijdens het creatieproces streef ik niet naar vormelijke perfectie, maar het is eerder een intuïtieve benadering van de werkelijkheid, een schaduw. Sommige beelden zijn omwille van de transparantie bijna onzichtbaar, maar krijgen daardoor een sterke psychische aanwezigheid, geladenheid. Dat is waarschijnlijk mijn manier van schrijven: een soort beeldende poëzie.
De beelden zijn niet statisch want ik probeer telkens de beweging als gevolg van diverse gevoelens in het beeld te vangen. Daarom kan ik mateloos genieten van experimentele dans en vind ook geregeld daar mijn inspiratie.
De link naar videokunst is gauw gemaakt: door de beweging kan ik boetseren met tijd. Vanuit mijn passie voor dans stond ik mee aan de wieg van een aantal dansproducties. De rode draad doorheen mijn werk is de belijning en de beweging van een vorm. In de belijning zit de identiteit.